🕰️ Verhalen uit De Klomp
Elke hoek van ons café heeft een verhaal. Soms klein, soms een tikje nostalgisch — maar altijd écht gebeurd hier, tussen de muren van De Klomp.
Wie bij ons binnenkomt, ziet ’m vaak meteen hangen: de oude bakelieten telefoon met draaischijf. Zwaar, glanzend zwart, en met dat herkenbare klikgeluid bij elk cijfer dat je draait. Een prachtig overblijfsel uit een tijd dat bellen nog een handeling was — en geen reflex.
Vroeger was het nummer van het café niet alleen voor reserveringen of leveranciers. Nee, ook moeders en echtgenotes wisten het te vinden. Als een van de stamgasten “nog even een laatste biertje” ging drinken, gebeurde het regelmatig dat de telefoon rinkelde en een bekende stem vroeg:
“Zeg, is Jan er nog? Kun je hem even doorgeven dat het eten klaar is?”
Soms ging het om een praktische boodschap, soms om een kleine check of Jan inderdaad “al onderweg” was. En eerlijk is eerlijk — er zijn vast menigeen die dankzij die telefoon nét op tijd hun jas hebben gepakt.
Maar de mooiste herinnering aan dat toestel komt van een ander moment. Een jaar of twintig geleden, toen mobieltjes nog niet vanzelfsprekend waren, kwamen er twee jonge meiden binnen — dertien, veertien misschien. Ze waren net naar de film geweest, in bioscoop Delfia, en wilden hun ouders even laten weten dat de voorstelling wat later was afgelopen.
“Natuurlijk,” zeiden we, “gebruik maar even de telefoon daar.”
Ze liepen ernaartoe, keken… en bleven staan.
“Maar… hoe werkt dit?”
Ze hadden nog nooit een draaischijf gezien. Dus legden we het uit: de hoorn oppakken, rustig draaien, wachten tot het schijfje terugkeert. En even later waren de ouders gerustgesteld — missie geslaagd.
De telefoon hangt er nog steeds, al is het oude noodnummer 0611 nu meer decor dan dienst. Sinds 2014 kunnen we er niet meer mee bellen; toen werd het analoge netwerk afgesloten en begon ook in De Klomp het digitale tijdperk. Toch blijft dat toestel een symbool — van verbondenheid, van verhalen, van een tijd waarin je soms even moest wachten voordat iemand “opnam”.
✨ Tot slot
In De Klomp bewaren we niet alleen glazen, maar ook herinneringen. Elk object hier vertelt een stukje van onze geschiedenis — en soms, als je goed luistert, hoor je ze nog fluisteren.